هتل‌پرستاره بر‌فراز‌شهر
- جمعه, ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۲، ۰۲:۳۹ ب.ظ
نیک تالبوت، مدیر طراحی شرکت سیمورپاول می‌گوید: «ایرکروز مفهومی جایگزین برای آینده است. آیا آینده مسافرت‌های راحت باید برپایه پروازهای هوایی پرتنش، به شدت پرمصرف و تحت محدودیت فضایی فراوان باشد؟ ما فکر می‌کنیم برای بسیاری از مردم، تجربه سفر مهم‌تر از انتقال سریع از جایی به جای دیگر باشد و ما برای آن‌ها، تجربه سفری آرام و لذت‌بخش را فراهم خواهیم کرد.»
با استفاده از ایرکروز می‌توان در هر منطقه‌ای از زمین پرواز کرد. مسافران می‌توانند برای صرف غذای خود، ارتفاع چندهزار پایی بالای یک شهر را انتخاب کنند؛ یا وقتی در حال عبور از جنگل‌های انبوه، کوهستان یا حتی اقیانوس هستند، به عرشه بروند و دنیا را از دید پرندگان تماشا کنند و حتی از خلبان بخواهند برای تماشای منظره‌های دیدنی، تا ارتفاع چند ۱۰ متری زمین پایین بیاید.
دوستدار محیط‌زیست
شیوه حرکت این هتل همان شیوه‌ای است که در قرن هجدهم برای پرواز ابداع شد: استفاده از نیروی شناوری. مخزن بزرگی در بالای ایرکروز واقع شده که از گاز هیدروژن پر می‌شود. هیدروژن، سبک‌ترین ماده موجود در عالم است و مقدار نسبتا کمی از آن، می‌تواند حجم زیادی را اشغال کند. طبق قانون شناوری، هوا نیرویی معادل وزن هوای هم‌حجم هیدروژن به آن اعمال می‌کند؛ اما از آنجاکه هوا به مراتب سنگین‌تر از هیدروژن است، نیروی عظیمی به بالن وارد می‌شود که می‌تواند نیروی وزن سازه، تجهیزات و مسافران را خنثی کند و آن‌را بالا ببرد.
این ایده توجه سامسونگ، غول صنعتی کره‌جنوبی را به خود جلب کرده است؛ مدیران سامسونگ از سیمورپاول خواستند طرحی دقیق‌تر از این هتل هوایی را به‌صورت انیمیشن آماده کند. سئونگ مین کیم، مدیر طراحی شرکت سامسونگ می‌گوید: «ایرکروز طرحی رویایی برای ماست، چراکه آینده ساختمان‌های پایدار را در ترکیب با خلاقیت و شیوه زندگی آینده به نمایش می‌گذارد. در دنیای امروز، تاثیرات زیست‌محیطی به نکته‌ای کلیدی در طراحی تبدیل شده و ما درتلاشیم این چشم‌انداز را با جستجوی راه‌حل‌های مناسب تا سال ۲۰۱۵ به نتیجه برسانیم. بسیاری از آینده‌نگر‌ها، ۲۰۱۵ را نقطه عطف مسیر بشر به سوی آینده می‌دانند.»
ویژگی‌های فنی
ارتفاع ایرکروز ۲۶۵ متر است و با استفاده از گاز هیدروژن، به ازای هر متر مکعب از حجم این بالن، می‌توان حداکثر ۲/۱ کیلوگرم بار حمل کرد. حجم خارجی ایرکروز ۳۳۰هزار مترمکعب اندازه‌گیری شده و بنابراین، می‌تواند تا ۳۹۶ تن را بالا ببرد.
وزن سازه اصلی، سیستم‌ها و پوشش خارجی ایرکروز ۲۷۰ تن تخمین زده می‌شود که معادل وزن خالی یک‌فروند هواپیمای غول‌پیکر ایرباس A۳۸۰ است؛ اما برخلاف ایرباس که انرژی خود را از سوزاندن بنزین جت به‌دست می‌آورد؛ ایرکروز به پیل‌های سوختی PEM مجهز است که با ترکیب هیدروژن ذخیره‌شده و اکسیژن موجود در هوای اطراف در مجاورت پلاتین، آب آشامیدنی و انرژی الکتریکی مورد نیاز را تامین کند. البته بر بخش بالای سطح بالن‌ها نیز سلول‌های خورشیدی انعطاف‌پذیری نصب می‌شود تا مصرف هیدروژن برای تولید انرژی به حداقل برسد.
شاید تعجب کنید که ایرکروز با این ابعاد وسیع، چطور این‌قدر سبک است. اما با استفاد از مواد مرکب (کامپوزیت) می‌توان سازه‌های سبک نیمه‌انعطاف‌پذیر را در ابعادی بزرگ ساخت. سازه اصلی ایرکروز از ۸ شبکه عمودی کامپوزیتی تشکیل شده که بالن‌های اصلی را نگه می‌دارند. عرشه‌های پایینی همگی از این سازه اصلی آویزانند. هر یک از این ۴ بالن خارجی دارای کیسه‌های خود نشت‌گیری است که احتمال وقوع پارگی یا سوراخ‌شدن را به‌شدت کاهش می‌دهند. سیستم خودکار تنظیم تعادل از یک سامانه کنترل ارتفاع بهره می‌برد که پروازی ملایم‌تر را در مقایسه با کشتی‌های هوایی پیشین فراهم می‌کند. البته کشتی‌های هوایی کماکان در برابر طوفان‌ها، بادهای تند و شرایط جوی نامساعد بی‌دفاعند، اما استفاده از رادارهای هوا‌شناسی پیشرفته و سیستم‌های جهانی پیش‌بینی وضع هوا، می‌توان مسیر کشتی را تغییر داد یا برای مقابله با آن‌ها آماده بود.
سقف پرواز ایرکروز ۱۲هزار پا (ارتفاع ۳۶۰۰ متری از سطح دریا) است که فشار هوا در آن مناسب است و به همین دلیل، ایرکروز نیازی به استفاده از تجهیزات پرفشار (مانند هواپیما) ندارد. اما در ارتفاع‌های بالا، بخار آب هوا کاهش می‌یابد و تجهیزات مطبوع‌کننده هوا باید بخار آب مصنوعی را به هوای داخل هتل تزریق کنند. این بخار از آب تولیدشده در پیل‌های سوختی تامین می‌شود. سرعت حرکت آن در هوای آرام و بدون باد موافق یا مخالف، ۱۰۰ تا ۱۵۰ کیلومتر بر ساعت است. با این سرعت، ایرکروز می‌تواند عرض اقیانوس اطلس را در ۳۷ ساعت (یک روز و نیم) و عرض اقیانوس آرام را در ۹۰ ساعت (۳ روز و نیم) طی کند. ایرکروز می‌تواند حداکثر ۱۰۰ نفر را با خود حمل کند که ۶ نفر خدمه پرواز، ۱۴نفر خدمه هتل و بقیه مسافر خواهند بود.
